Naar inhoud springen

Saúl Ñíguez

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Saúl Ñíguez
Saúl Ñíguez
Persoonlijke informatie
Volledige naam Saúl Ñíguez Esclápez
Geboortedatum 21 november 1994
Geboorteplaats Elche, Vlag van Spanje Spanje
Lengte 182 cm
Been links
Positie Middenvelder
Clubinformatie
Huidige club → Vlag van Spanje Sevilla FC (gehuurd van Atlético Madrid)
Rugnummer 17
Contract tot 30 juni 2026
Verhuurd tot 30 juni 2025
Jeugd
2006–2008
2008–2010 		Vlag van Spanje Real Madrid
Vlag van Spanje Atlético Madrid
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2010–2013
2012–
2013–2014
2021–2022
2024– 		Vlag van Spanje Atlético B
Vlag van Spanje Atlético Madrid
→ Vlag van Spanje Rayo Vallecano
→ Vlag van Engeland Chelsea
→ Vlag van Spanje Sevilla 		68(8)
282(30)
34(2)
10(0)
0(0)
Interlands **
2009
2010–2011
2012
2012–2013
2013
2013–2017
2016– 		Vlag van Spanje Spanje –16
Vlag van Spanje Spanje –17
Vlag van Spanje Spanje –18
Vlag van Spanje Spanje –19
Vlag van Spanje Spanje –20
Vlag van Spanje Spanje –21
Vlag van Spanje Spanje 		4(1)
9(2)
3(0)
11(0)
8(0)
25(9)
19(3)
* Bijgewerkt op 15 juli 2024
** Bijgewerkt op 15 juli 2024
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Saúl Ñíguez Esclápez (Elche, 21 november 1994) - alias Saúl - is een Spaans voetballer die doorgaans als middenvelder speelt. Hij stroomde in 2012 door vanuit de jeugd van Atlético Madrid, waar hij in juli 2017 zijn contract verlengde tot medio 2026. Sinds september 2021 wordt hij voor een seizoen verhuurd aan Chelsea. Saúl debuteerde in 2016 in het Spaans voetbalelftal.

Clubcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Jeugd[bewerken | brontekst bewerken]

Saúl kwam net als Óliver Torres in 2008 op dertienjarige leeftijd naar Atlético Madrid. Hij maakte op 8 maart 2012 zijn debuut in de hoofdmacht. Hij mocht de laatste zes minuten meedoen in een UEFA Europa League-duel tegen Beşiktaş, waarin hij destijds 17 jaar en 108 dagen oud was. Saúl speelde op 20 september 2012 zijn tweede wedstrijd voor Atlético Madrid. Hij mocht invallen tijdens een wedstrijd in de UEFA Europa League tegen Hapoel Tel Aviv. Drie dagen later maakte Saúl beide doelpunten in een Madrileense derby tussen Atlético Madrid B en Real Madrid C, dat Atlético won met 2–1.

Rayo Vallecano[bewerken | brontekst bewerken]

Tijdens het seizoen 2013/14 werd hij uitgeleend aan Rayo Vallecano, waar hij 34 competitiewedstrijden speelde.

Atlético Madrid[bewerken | brontekst bewerken]

Saúl keerde in 2014 terug bij Atlético. Het seizoen 2015/16 was zijn eerste als basisspeler in het eerste elftal van Atlético Madrid en die status behield hij ook in 2017/18.[1] Saúl tekende in juli 2017 het langste contract in de historie van Atlético Madrid door bij te tekenen tot 2026.[2][3]

Clubstatistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Seizoen Club Competitie Competitie Beker Overig Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
2011/12 Atletico Madrid Vlag van Spanje Primera División 0 0 0 0 1 0 1 0
2012/13 2 0 2 0 7 0 11 0
2013/14 → Rayo Vallecano 34 2 3 0 0 0 37 2
2014/15 Atletico Madrid 24 4 4 0 5 0 33 4
2015/16 31 4 4 2 13 3 48 9
2016/17 33 4 8 1 12 4 53 9
2017/18 36 2 5 0 15 4 56 6
2018/19 33 4 3 0 8 1 44 5
2019/20 35 6 3 0 9 0 47 6
2020/21 20 2 2 0 5 0 27 2
2021/22 3 0 0 0 0 0 3 0
→ Chelsea Vlag van Engeland Premier League 10 0 7 1 6 0 23 0
2022/23 Atletico Madrid Vlag van Spanje Primera División 31 3 2 0 5 0 38 3
2023/24 34 1 5 0 10 1 49 2
2024/25 → Sevilla 0 0 0 0 0 0 0 0
Club totaal 326 32 48 4 96 13 470 48

Bijgewerkt op 15 juli 2024.

Interlandcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Saúl speelde in diverse Spaanse nationale jeugdelftallen. Hij debuteerde in 2013 voor Spanje –21, waarvoor Ñíguez in twee jaar tijd vijftien interlands speelde.[4] Op 17 mei 2016 werd hij opgenomen in de selectie van het Spaans voetbalelftal voor het Europees kampioenschap 2016 in Frankrijk.[5] Saúl behoorde echter niet tot de definitieve selectie die werd bekendgemaakt op 31 mei 2016.[6] Saúl debuteerde op 1 september 2016 onder leiding van debuterend bondscoach Julen Lopetegui voor Spanje, in een oefeninterland thuis tegen België (0-2). Hij viel in dat duel na 75 minuten in voor Vitolo.

Saúl maakte eveneens deel uit van de Spaanse selectie, die onder leiding van interim-bondscoach Fernando Hierro in 2018 deelnam aan de WK-eindronde in Rusland. Daar wist de ploeg niet te overtuigen; in groep B werd gelijkgespeeld tegen Portugal (3-3) en Marokko (2-2). Spanje won in de poulefase alleen van Iran (1-0). In de achtste finales trokken de Zuid-Europeanen vervolgens in de strafschoppenreeks aan het kortste eind in het duel met gastland Rusland (3-4), nadat beide teams in de reguliere speeltijd plus verlenging op 1-1 waren blijven steken. Koke en Iago Aspas misten voor Spanje vanaf elf meter, oog in oog met de Russische doelman Igor Akinfejev. Saúl kwam niet in actie tijdens het toernooi.

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Competitie
Aantal Jaren
Vlag van Spanje Atlético Madrid
UEFA Europa League 2x 2011/12, 2017/18
UEFA Super Cup 1x 2018
Primera División 1x 2020/21
Copa del Rey 1x 2012/13
Supercopa de España 1x 2014
Vlag van Engeland Chelsea
FIFA Club World Cup 1x 2021
Vlag van Spanje Spanje –19
UEFA EK onder 19 1x 2012

Persoonlijk[bewerken | brontekst bewerken]

De vader van Saúl is oud-voetballer José Antonio Ñíguez. Ook zijn broers (Aarón Ñíguez en Jonathan Ñíguez) voetballen op professioneel niveau.

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Saúl_Ñíguez&oldid=67837224"